Ο Μπόγιαν Κρκιτς (12 εκατ. Στη Ρόμα), ο Τζέφρεν Σουάρες (4 εκατ. στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας) και ο Ρομέου (5 εκατ. στην Τσέλσι) αναδεικνύουν τη νέα πολιτική που εφαρμόζει πλέον αναφορικά με τις ακαδημίες της η Μπαρτσελόνα. Από εδώ και στο εξής η περίφημη «Μασία» δεν θα αρκείται στην παραγωγή ταλέντων για την πρώτη ομάδα. Παράλληλα θα αποτελεί και μία φάμπρικα πιτσιρικάδων που μόλις γίνονται... άντρες, θα πωλούνται για να φέρνουν ζεστά ευρώ στα ταμεία του συλλόγου.

Οι επόμενοι
Οι Μπλαουγκράνα είναι αποφασισμένοι να αξιοποιήσουν κάθε... φρούτο που βγαίνει από την κορυφαία ακαδημία του κόσμου. Οταν κρίνουν πως δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να προωθηθεί στην πρώτη ομάδα, αμέσως μπαίνει πωλητήριο. Σε αυτή τη λογική αναμένεται να ακολουθήσουν- φέτος ή του χρόνου- οι αποχωρήσεις των Μπερτρά, Μοντόγια, Τζόναθαν ντος Σάντος και Τζόναθαν Σοριάνο. Αλλωστε ο μοναδικός από αυτή τη σειρά που φαίνεται να έχει τις ικανότητες να σταθεί στους πρωταθλητές Ευρώπης, είναι ο Τιάγκο Αλκάνταρα.

15 εκατ. για την ακαδημία
Ακόμα και ένας όμως να τους βγαίνει κάθε τόσο, στη Μπάρτσα θα είναι ευτυχισμένοι. Εφόσον βέβαια πουλούν και 2-3 άλλους. Οχι τίποτα άλλο, αλλά χρειάζονται τα χρήματα για τη χρηματοδότηση της λειτουργίας της «Μασία». Αυτή υπολογίζεται πως αποσπά το 6% του συνολικού προϋπολογισμού του συλλόγου, ποσό που μεταφράζεται σε 15 εκατ. Τα χρήματα είναι πάρα πολλά, μα εάν σκεφτεί κανείς ότι τα τελευταία χρόνια έχουν βγει τόσο σπουδαίοι παίκτες (Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ, Πέδρο, Μπουσκέτς, Πικέ, κτλ), τότε γίνεται εύκολα κατανοητό πως το ταμείο είναι συν.


Ενας Κριστιάνο = 290 Μέσι
Το παράδειγμα του Λιονέλ Μέσι είναι το πιο χαρακτηριστικό για την οικονομία που γίνεται όταν παράγεις αντί να αγοράσεις. Ο Αργεντινός επιθετικός εντάχθηκε στη «Μασία» το 1998. Μέχρι και το 2004 που έγινε μέλος της πρώτης ομάδας, η Μπάρτσα χρειάστηκε να πληρώσει για την ανατροφή του 330.000 (για την ανατροφή κάθε πιτσιρικά από τους 300 που βρίσκονται εκεί, χρειάζονται 50.000 τον χρόνο. Επομένως για τον Μέσι είναι 50.000 x 6 χρόνια συν 30.000 που χρειάστηκαν για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε). Οι 330.000 είναι 290 φορές λιγότερες από τα 96 εκατ. που χρειάστηκε η Ρεάλ για να αποκτήσει τον Κριστιάνο Ρονάλντο και 161 φορές λιγότερες από τα 32 εκατ. που έδωσε η Μπάρτσα για τον Νταβίδ Βίγια.

Τα ταλέντα της Ρεάλ
Και η Ρεάλ πάντως δεν είναι πως δεν επενδύει στη δική της ακαδημία, την «Καστίγια». Οι Μαδριλένοι σπαταλούν τον χρόνο 10 εκατ. Οταν λέμε σπαταλούν, το εννοούμε, μιας και δεν αξιοποιούν μετέπειτα αγωνιστικά τα δικά τους παιδιά. Αντιθέτως, τα πουλάνε. Μόνο στην περσινή Πριμέρα Ντιβισιόν κυκλοφόρησαν 31 παίκτες που έχουν ανατραφεί ποδοσφαιρικά στην «Καστίγια» και που αγωνίστηκαν σε 13 συλλόγους της κατηγορίας. Δείτε μερικά από αυτά τα ονόματα και θα καταλάβετε ότι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μία ομάδα που θα διεκδικούσε ακόμα και θέση στην Ευρώπη (Ντιέγκο Λόπεθ, Κοδίνα, Παρέχο, Μπόρχα Βαλέρο, Μάτα, Σολδάδο, Αράντα, τα αδέρφια Καγιεχόν, Ρουμπέν, Χουανφράν, Κοράλες, Ρίκι, Καμούνιας... )


Το φαινόμενο Μπιλμπάο
Γενικότερα όλες μαζί οι ομάδες της Πριμέρα, προσφέρουν για τις ακαδημίες τους 100 εκατ. Το παράδοξο είναι πως ούτε η Μπαρτσελόνα ούτε η Ρεάλ ασχολούνται περισσότερο με δαύτες από ότι η Αθλέτικ Μπιλμπάο. Οι Βάσκοι δίνουν για τα πιτσιρίκια τους το 16% του προϋπολογισμού τους. Λογικό εάν σκεφτεί κανείς πως ουδέποτε έχει φορέσει τη φανέλα της Μπιλμπάο οποιοσδήποτε παίκτης που να μην είναι Βάσκος. Η Αθλέτικ λοιπόν για να καταφέρει να παράγει παίκτες ικανούς να τη διατηρούν στην κατηγορία (δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ) και ενίοτε στο παρελθόν να πρωταγωνιστεί κιόλας, έχει αναπτύξει ένα δίκτυο με 165 ομάδες όλων των ηλικιών σε διάφορες πόλεις της Βασκονίας. Κατά συνέπεια είναι εξαιρετικά σπάνιες οι φορές που χρειάζεται να... ψωνίσει και έτσι διατηρεί σε υγιές επίπεδο τα οικονομικά της.

Και το ελληνικό παράδοξο
Επειτα από όλα αυτά, το μόνο που σου αφήνει στο μυαλό, είναι ένα τεράστιο ερωτηματικό. Πως διάολο έχουμε μεγαλοπιαστεί στον τόπο μας και το μόνο που κάνουμε είναι να αγοράζουμε, ενώ μάλιστα δεν έχουμε χρήματα; Θα μπορούσαμε να επενδύουμε λιγότερα για να παράγουμε τα δικά μας «προϊόντα» αντί να φέρνουμε διάφορα... σαπάκια αγνώστου προελεύσεως...


Πηγή: www.gazzetta.gr